میرا لعل گواچ گیا
تحریر محمد اظہر حفیظ

میں اکثر گم ھوجاتا ھوں بیٹھے بیٹھے کھو جاتا ھوں پھر میری ماں مجھے ڈھونڈتی پوچھتی مجھ تک آ پہنچتی ھے تو کتھے گواچ گیا سی سب نو پوچھیا میرا لعل گواچ گیا کوئی نہیں دسدا میرے لعل اینج کیوں کردا ایں، فر اسیں دونویں گل لگ کے رون لگ پیندے آں۔ ویکھ میرا لعل اینج نہ کریں کر۔ ماں کدی کوئی بند گلی وچ وی گواچدا اے ایویں نہ پریشان ھویا کر ۔ نہ میرا لعل تو میرے دل کولوں پوچھ ماں دا لعل اسدی آنکھاں کولوں اوجھل کی ھوندا اے اس دا تے اپنا آپ گواچ جاندا اے۔ او اپنا آپ بھل کے اپنے لعل نو لبن ٹر جاندی اے۔ پر ماں جی اے لعل کی لفظ ھویا،بیٹا،پتر کجھ وی کہہ لیا کر۔ میرے ورگے کالے کلوٹے نوں توں لعل کہندی ایں تے لوکی ھنسدے نے، نہ میرا لعل تو میرے تو پوچھ یا فر کسے دی ماں کولوں پوچھ اولاد تے لعل نالوں وی قیمتی شے جے سانوں تے پتہ ھی نہیں سی ورنہ اپنے بچیاں نوں کوہ نور ھیرا پکاردے۔ پتر اولاد نالوں ودھ کوئی قیمتی شے نہیں اس دنیا تے۔
امی جی جیناں دیاں ماواں مر جاندیاں نے انناں دے لعل تے رل جاندے نے۔
پتر اک گل یاد رکھیں لعل رل کے وی لعل ھی رھندا اے۔
ماں مروی جاوے او اپنے لعل رب دے سپرد کرکے جاندی جا پترا تیرا رب رکھا۔ تے رب کسے نوں تراش تے سکدا اے رلن نہیں دیندا، تینوں پتہ اے ساڈا سوھنارب ساڈے نال ستر ماواں تو ودھ پیار کردا اے جے میں اپنے لعل نوں رلن نہیں دیندی میرا سوھنا رب کیویں اے ظلم ڈھاوے گا ، میرے تے تے میرے سوھنے رب تے یقین رکھ او تینوں چھاویں ھی رکھے گے۔
میری ماں نوں جہانوں گیئاں آٹھ ورے ھوگئے اور مینوں ھمیشہ دی طرح اپنے تے میرے سوھنے رب دے حوالے کر کے ٹر گئی۔ سجنو میں تے حیران رہ گیا ڈر ھی مک گیا ۔ ھن میں قبرستاناں، وچ، شبستاناں وچ، چولستاناں وچ تے وزیرستاناں وچ اینج پھردا واں جیویں پرستان ھوون۔ کیونکہ میرا یقین اے جدوں میری ماں مینوں گواچن نئیں دیندی سی تے میرا رب سوھنا مینوں کیوں گواچن دئے گا۔
تقریبا پجاواں سالاں تو چلدا جارھیاں واں تے شامیں صحیح سلامت مڑ گھر آجانا واں اے میری ماں دی دعا اے تے میرے رب سوھنے دا کرم اے۔ میرے محترم امی جی اور ابو جی دونویں قبرستان وچ رھندے نے اکثر حاضری واسطے جاندا واں پہلے امی جی نوں سلام کرکے فر دعا کری دی اے انناں کولوں اجازت لے کے فر ابا جی نو سلام کرن جائی دا اے ۔ جس طرح گھر آندیاں ھی امی جی اسلام عیکم اور فر امی کہندے سن تیرے ابا جی اتے اپنے کمرے وچ نے سلام کر آ تے کھانا کھا۔ ترتیب وھی ھے۔ امی جی کچھ نہیں کہتیں جب ابا جی کی قبر پر جاتا ھوں آواز آتی ھے بندہ بن کرن والے کم کریا کر۔ چوھدری صاحب نوں مل آیا ۔ابا جی امی جی کو چوھدری صاحب کہتے تھے۔ یار تہاڈی ماں بہت نیک عورت اے اسدا خیال رکھیا کرو ۔ جی ابا جی سارا سبق لے کر پھر میں اپنے استاد معراج الدین خان کی قبر پر جاتا ھوں پھر بھائی فواد فاروقی کے ھاں حاضری اور پھر بغیر گواچے گھر پہنچ جاتا ھوں۔ میری عادت بچپن سے جہاں جو اچھا لگا بیٹھ جانا کوئی کہانی سنا رھا ھو سننے بیٹھ جانا۔ اور گواچ جاندا سی ۔حال آج بھی میرا کچھ ایسا ھی ھے پر آواز نہیں آتی، کسے میرا لعل تے نہیں ویکھیا پتہ نئیں کتھے گواچ گیا۔ ھن میں سیاستاں وچ،چالاکیاں وچ،سازشاں وچ گواچ جاناں واں پر میرا رب مینوں ھتھوں پھڑ محفوظ میرے گھر پہنچا دیندا اے۔ میری ماں دا تے میرا یقین بلکل ٹھیک سی رب لعل تراشدا اے رلن نئیں دیندا۔ شکریہ میری ماں دا جس مینوں رب دے حوالے کیتا۔ تےسوھنے رب دا وی شکریہ جس میرے ماں باپ دے جان تو بعدکسی وی حال وچ نہ مینوں کلیاں چھڈیا تے نہ گواچن دیتا۔
شکر الحمداللہ